John Anderson, my jo, John,
When we were first acquent;
Your locks were like the raven,
Your bonnie brow was brent;
But now your brow is beld, John,
Your locks are like the snaw;
But blessings on your frosty pow,
John Anderson, my jo.
Carson a tha mi a’ tòiseachadh na Litreach an t-seachdain seo le bàrdachd ann an Albais? Uill, tha deagh adhbhar agam. Bidh fios agaibh cò sgrìobh an rann
sin. Raibeart Burns,
Bha John Anderson na charaid aig Burns. Rugadh iad anns an aon siorrachd – Siorrachd Adhair – anns an aon bhliadhna – seachd ceud deug, caogad ’s a naoi
(1759). Bha iad nan caraidean fad am beatha. Uill, fad beatha Bhurns co-dhiù. Chaochail am bàrd ann an seachd ceud deug, naochad ’s a sia (1796). Dh’eug John Anderson ann an ochd ceud deug, trithead ’s a dhà (1832).
Agus ’s e bàs Anderson a thug gu m’ aire e. Bha mi a’ coiseachd anns an t-seann chladh ann an Cille Chuimein. ’S e àite brèagha a th’ ann le seallaidhean
dhen mhonadh nach eil fad às.
Thàinig mi tarsainn air seann chlach-uaighe le còinneach is crotal a’ fàs oirre. Ri a taobh bha sanas beag air an robh na faclan ‘John Anderson, my Jo. Friend of Robert Burns, character of one of the most touching of Burns’ songs’. Choimhead mi gu dlùth air a’ chloich fhèin.
Tha ‘Sacred to the Memory of John Anderson,’ snàighte oirre, ‘who died at Invergarry on the 4 May 1832.’
’S e saor a bh’ ann an John agus, a rèir aithris, ’s e a rinn a’ chiste-laighe anns an deach Raibeart Burns don uaigh. Tha e coltach gun robh a nighean a’
fuireach ann an Inbhir Garadh. Chaochail ise dìreach sia mìosan an dèidh a h-athar, agus tha i air a h-ainmeachadh air an aon
chloich-uaighe.
A bharrachd oirrese, tha a’ chlach a’ cuimhneachadh James Grearson, a chailleadh ann an tubaist-mhara faisg air Guireag seachd bliadhna ro bhàs John. B’
esan mac-cèile John.
Tha cuid de sgoilearan a’ cumail a-mach nach e an dàn dà-rannach a th’ againn an-diugh a’ chiad dreach a bh’ air. Tha e coltach gun do sgrìobh Burns òran
car mì-mhodhail anns an robh sia rannan, mu dheidhinn mar a bha John a’ fàs eu-comasach anns an leabaidh, agus a bhean mì-thoilichte leis. Ach ’s e na th’
againn an-diugh ach dàn brèagha mu ghaol ann an seann aois.
John Anderson my jo, John,
We clamb the hill the gither;
And mony a canty day, John,
We've had wi' ane anither:
Now we maun totter down, John,
And hand in hand we'll go;
And sleep the gither at the foot,
John Anderson, my jo.
Agus sin far an tàinig sgeul John Anderson gu crìch, na chadal aig bonn nam beann, ann an seann chladh brèagha air a’ Ghàidhealtachd. Ach chan e John an
aon duine, le ceangal do bhàrdachd, a tha aig fois ann an Cladh Chille Chuimein. Tha bàrd Gàidhlig air a thiodhlacadh ann cuideachd. Innsidh mi dhuibh mu
dheidhinn-san anns an ath Litir.
